Lofoten er grøn og cerise..

..og blå og lilla og gul, og er full av galleri, turistar og andre framande fuglar:

Utifrå det vi hugsar frå bibelsoga meinar vi at denne høyrer heime i Jødeland.

Vi visste at Lofoten har masse høge fjell og mange små og større fiskvær, og til og med ei og anna sandstrand, men vi visste ikkje at Lofoten er så grøn, og har store vidder med jordbruksbygder.

Her er saftige grønfargar som ein kan få vatn i munnen av sjølv om ein ikkje er sau, og Eldrid har knipsa og knipsa, og tært på tolmodet til dei andre turdeltakarane.

– Kva skal du ta bilde av her? var spørsmålet då ho ville stoppe ved tjernet over.

– Ser de ikkje dei flotte grønfargane?

– Ja, det er no gras, seier Tone.

Johanne, som også har reist i Afrika, kjedar seg litt og filosoferar frå baksetet: Skal tru om her er krokodiller?

Etterpå var alle på utkikk etter grønt gras, og ga beskjed til Eldrid: Her er gras til deg.

Geiteramsen blomstrar over alt, – langs alle vegkantar, og her er til og med heile atteleger med geiterams, så det lyser i cerise farge kvar ein snur seg.

Spark på sommarføre

Vi har besøkt mange galleri og museum.  Favorittane var nok glashytta på Vikten og dokke-og leikemuseet på Sakrisøy.  Eldrid såg att Annedokka si der, og Tone såg ei dokkevogn ho har hatt maken til.  Der var også bilar og andre leiker.

Glashytta låt utruleg flott til, og hadde myke flott som freista.

Annedokka i midten bak.

Vi hadde rorbu på Ballstad rett overfor slippen med dei berømte veggmaleria av Scott Thoe, – verdens største ifølge brosjyrene.  Den måtte vi sjølvsagt også ha med:

Dette blir skrive på ein kafe i Svolvær.  Vi er no på heimveg og skal flyge til Gardermoen tysdag føremiddag.  Ein utruleg innhalsdrik tur nærmar seg slutten.

Reklame