Så er eg heime att….

.. og har pakka ut bagasjen, fått den første runda med klevask på snora, sortert posten, skumma nokre av lokalavisene, henta mail og sletta bøttevis med spam, og har sylta og frose brettet med jordbær som eg kjøpte med meg på heimvegen.

Så no er det berre å vente på at postpakken eg sende frå Lofoten med glas og keramikk, godt pakka i bobleplast og skitnekle, skal kome fram. 

Det står også att å føre over dei siste bileta frå kamera, sjekke at alle cd-platene med bilde kopiert frå maskina til Bodil fungerar, og halde endeleg oppteljing på alle fotoa.

Så må eg bruke litt tid på å fordøye og filosofere litt over alle intrykka, sjå om dei kan grupperast i emne og oppdatere med nye sider på bloggen.

Og sist, men ikkje minst: klø ferdig alle myggstikka.

Eldrid

Mykje rart dukkar opp frå bagasjen.  Her er Babusjka «with the big boobies».

Reklame

Heimtur

Vi tok farvel med Bodil på Evenes tysdagsmorgonen.  Ho skulle no køyre nordover til Hammerfest medan vi skulle sørover, først til Gardermoen, og deretter vestover i Tone sin bil.  Ho var så grei å ta ei litt sørlegare rute så Eldrid kunne sitje på til Vassenden og hente bilen sin der.  Til gjengjeld skulle Tone og Johanne få overnatte der.

Då vi tre var komne til Lærdal, var Bodil komen til Alta, og hadde til og med hatt to sovepausar på tilsaman tre timar.

På Vassenden i Jølster diska Ingunn opp med kveldsmåltid som er vel verd å kome i «Michelinguiden» vår: nydeleg pastasalat, tomat-og mozarellasalat, skinke og potetsalat, ost, kaviar…..  og stort utvalg av te med ordentleg kokt vatn, – alt servert på Rosina Wachtmeister-servise.  Vi forsynte oss godt, trass i at vi hadde hatt pølsepause i Lærdal, – telefonen med advarsel om pølsepauseforbud kom akkurat litt for seint.

Ingunn hadde sett alle klutar til for å kome i «Michelinguiden» vår

Praten gjekk til seint på kveld, og det var uvant å sjå at det faktisk vart mørkt ute.

Tone og Johanne hadde planlagt handletur til Førde neste dag, men så fekk Johanne telefon om at der var gjestar i anmarsj på Røyset, så ho ville fortast muleg heim og «lage til». 

Sommaren kan vere ei hektisk tid.